เค้กที่หายไปของภาคใต้

เค้กโฮมเมดเป็นจุดที่น่าภาคภูมิใจในหมู่คนทำขนมปังภาคใต้ซึ่งบางครั้งก็เป็นความภาคภูมิใจของพลเมือง เค้กจำนวนมากเกิดจากความเฉลียวฉลาดของท้องถิ่น โดยเริ่มต้นจากการตอบสนองต่อความพิเศษของบ้านเกิดหรือในสวนหลังบ้าน พ่อครัวชาวใต้ที่ดีนั้นมีความคิดสร้างสรรค์และมีไหวพริบ มักจะมองหาวิธีอร่อยๆ ในการใช้ประโยชน์จากสิ่งที่อยู่ในมือให้เกิดประโยชน์สูงสุด คนทำขนมปังชาวใต้ที่ดีก็ไม่มีข้อยกเว้น

ขนมดังของภาคใต้หลายๆ อย่าง เค้กชั้นหรูหราสร้างขึ้นสำหรับโอกาสพิเศษเท่านั้นและจัดแสดงบนแท่นแฟนซีที่วางอยู่ในประเทศจีนฮัทช์ช่วงที่เหลือของปี พวกเขาเป็นหัวหน้า แต่อย่าลืมเค้กวันทำงานที่ให้บริการเราอย่างดีและอีกมากมาย มักเป็นพวกที่ให้ขนมและของว่าง (และอาจจะเป็นอาหารเช้า) ในวันที่ฮัมกับครอบครัว กิจกรรม.

เค้กที่เหนือชั้นมักถูกบันทึกไว้ในตำราอาหาร แต่เค้กที่เรียบง่ายมักเขียนด้วยลายมือบนบัตรดัชนีสำหรับ กล่องสูตรครอบครัวหรือขีดเขียนอย่างรวดเร็วบนเศษกระดาษหรือหลังซองจดหมาย พร้อมที่จะดึงจากกระเป๋าผ้ากันเปื้อนและคล้องกับถาดแป้งในวันที่อบ

การค้นพบสูตรอาหารเก่าที่บางคนเรียกว่าสูตรที่หายไป คือการจุดไฟความสัมพันธ์กับคนทำขนมปังอีกคนหนึ่ง ซึ่งอาจจะมาจากเมื่อนานมาแล้ว หรือจากวัยเด็กของเราเอง เค้กคลาสสิกทำให้เราได้ลิ้มรสอดีตในแบบที่ยังคงใช้ได้อยู่ในปัจจุบัน และรู้สึกตื่นเต้นและใหม่เหมือนวันแรกที่ทำ ความสะดวกสบาย เสน่ห์ และความอร่อยไม่เคยตกยุค

เค้กที่เรียบง่ายมีศักยภาพสำหรับความยิ่งใหญ่ เพราะพวกเขามักจะทำตามความคาดหวังของเราและที่สำคัญกว่านั้นคือความทรงจำของเรา แม้ว่าเราจะไม่เคยลองชิมสูตรใดสูตรหนึ่งมาก่อน แต่เรารู้จักและชื่นชอบเค้กแบบเดียวกัน ซึ่งทำให้มันอยู่ในตำแหน่งที่ดีของเราตั้งแต่แรกเริ่ม ต่างกันแต่คุ้นเคย เค้กแบบเก่าช่วยให้เรารู้สึกมั่นใจว่าเค้กของเราจะออกมาดี และถ้าไม่ใช่ในครั้งแรกที่ลอง อุบัติเหตุทำให้เรามีเรื่องราวที่จะส่งต่อพร้อมกับสูตร บทบาทของเรื่องราวและความเชื่อมโยงในสูตรอาหารภาคใต้มีความสำคัญพอๆ กับส่วนผสมใดๆ

ต่อไปนี้คือของหวานที่ทำได้ห้าอย่างซึ่งทำจากวัตถุดิบหลักในครัวของภาคใต้ที่สมควรได้รับวันใหม่ท่ามกลางแสงแดดหรืออย่างน้อยก็บนเคาน์เตอร์ของเรา พวกเขาเป็นของขวัญให้กับคนทำขนมปังที่มีงานยุ่ง และเค้กโฮมเมดก็ทำให้ห้องครัวกลายเป็นสถานที่แห่งความสุขได้

สูตรนี้ให้ความคิดถึงแม้แต่ในหมู่ผู้ที่ไม่เคยมีมาก่อน นั่นเป็นเพราะว่าเราชอบนึกถึงเค้กบ้านๆ ประเภทนี้ ที่ทำในกระทะเหล็กขนาด 9 คูณ 13 แบบธรรมดา (บางทีอาจมีฝาในตัวที่เลื่อนได้ ไปมาเพื่อเปิดปิด) และทิ้งไว้บนเคาน์เตอร์เพื่อให้คนจิกกัดได้ตามใจชอบโดยเฉพาะหลังเลิกเรียน เป็นขนมเค้กวันธรรมดาที่เป็นแก่นสาร ไม่ใช่ว่าอาหารเช้าจะไม่เป็นที่ต้อนรับสำหรับของหวานหรือโดยบางคน (และคุณรู้ว่าคุณเป็นใคร) ในมื้อเช้า

ส่วนข้าวโอ๊ตของเค้กนี้ชัดเจน แป้งประกอบด้วยข้าวโอ๊ตนิ่มก้อนใหญ่ซึ่งทำให้เค้กนุ่มและเคี้ยวหนึบเล็กน้อย ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนปลุกอาหารมื้อนี้ให้เป็นคนแรก แต่เป็นสูตรประหยัดที่ใช้วัตถุดิบหลักในชีวิตประจำวันได้มากที่สุด ได้รับความนิยมมาโดยตลอด และอันนี้น่าจะใช้โจ๊กข้าวโอ๊ตปรุงสุกที่เหลือจาก อาหารเช้า. สูตรอาหารจากหลายทศวรรษที่ผ่านมาเรียกร้องให้ทำข้าวโอ๊ตแบบเก่าแม้ว่าเค้กจะมีความสุขอีกครั้ง ความนิยมในปี 1960 เมื่อข้าวโอ๊ตปรุงสุกเร็วออกสู่ตลาดและสูตรก็โผล่ขึ้นมาที่ด้านหลังของ กล่องข้าวโอ๊ต ข้าวโอ๊ตทั้งสองชนิดก็ใช้ได้ ตราบใดที่พวกเขาแช่ในน้ำเดือดนานพอที่จะนุ่ม

เค้กอร่อยมาก แต่ดาวที่นี่คือ ท็อปปิ้งเดซี่ขี้เกียจซึ่งเปรียบเสมือนมะพร้าวอันเป็นที่รักและเปลือกน้ำrostาลพีแคนที่ราดบน ของหวานชอคโกแลตเยอรมัน แต่ทำได้ง่ายกว่ามาก ชื่อ Lazy Daisy อธิบายถึงเปลือกน้ำrostาลที่ยังไม่ได้ปรุงซึ่งกระจายหรือโรยบนเค้กที่อบสดใหม่และอุ่นจนสุกและเป็นฟอง ท็อปปิ้ง Lazy Daisy ปรากฏบนเค้กหลากหลายประเภทในปี 1950 และ 1960 และหลังจากกินไปคำเดียว หลายคนคงสงสัยว่าทำไมเราเลิกใช้เพราะว่ามันเร็ว ง่าย และอร่อยแค่ไหน

คนทำขนมปังสามเณร, สูตรนี้ มีคุณอยู่ในใจ คำแนะนำที่ดีที่สุดคืออย่าเดินออกจากเค้กขณะอยู่ใต้ไก่เนื้อ ขึ้นอยู่กับตำแหน่งของชั้นวางเตาอบและความแรงของความร้อน ท็อปปิ้งอาจเริ่มร้อนฉ่าในเวลาเพียงไม่กี่นาที และสามารถไปจากด้านขวาเป็นไหม้เกรียมได้ในพริบตา

เป็นสถานที่ในฝันสำหรับการพักผ่อน แต่หากพูดถึงผลไม้ แถบแคบๆ ของ North Carolina's หมู่เกาะสันดอนที่เรียกว่า Outer Banks เป็นสถานที่ลงโทษในฤดูร้อน ได้แก่ ทราย เค็ม พายุ และร้อนอบอ้าว ร้อน. ด้วยเหตุผลบางอย่าง ต้นมะเดื่อจึงยอมรับความท้าทายนั้น มะเดื่อหลายสิบชนิดหรือมากกว่านั้นซึ่งส่วนใหญ่เป็นพันธุ์พื้นเมืองเติบโตอย่างมีความสุขและอยู่ตามริมตลิ่ง มะเดื่อเป็นที่นิยมมากบนเกาะ Ocracoke ที่พวกเขาแสดงเป็นประจำทุกปี เทศกาล Ocracoke Alive. ผลไม้ใดๆ ที่สร้างแรงบันดาลใจให้กับเสื้อยืดของตัวเองนั้นมีรากฐานที่ลึกล้ำในชุมชนอย่างชัดเจน

นิทานพื้นบ้านบอกว่าต้นมะเดื่อจะไม่เกิดผลในบ้านที่ว่างเปล่าหลังจากที่ครอบครัวย้ายออกไป พวกเขาบอกว่าต้นไม้นั้นเป็นหมันจากความเหงา มีแนวโน้มมากกว่าที่ต้นไม้ที่ไม่ได้รับการดูแลจะทนทุกข์จากการขาดน้ำและสารอาหาร แต่ใครจะรู้ใจและวิถีของต้นมะเดื่อได้อย่างแท้จริง?

เมื่อต้นมะเดื่อมีความสุข อย่างที่ชาวสวนในสวนหลังบ้านสามารถรับรองได้ พวกมันก็เติบโตเต็มที่ตามฤดูกาลและแขนขาของพวกมันสามารถโค้งคำนับภายใต้น้ำหนักของผลราวกับว่าพวกเขากำลังยื่นมันให้กับเรา มะเดื่อสุกที่อุ่นด้วยแสงแดดมีเสน่ห์ หยดน้ำหวานสีทองซึมผ่านรอยแตกของผิวหนัง ทำให้เราเหลือบเห็นเนื้อนุ่มๆ หวานๆ ฉ่ำๆ ที่อยู่ภายใน แต่เมื่อสุกจะเปราะบางอย่างยิ่ง แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะจัดส่งและเก็บผลมะเดื่อสุก ดังนั้นความสมบูรณ์แบบของพวกมันจึงยังคงเป็นอาหารท้องถิ่นอย่างแท้จริง ส่วนใหญ่อยู่ในสวนหลังบ้าน ที่ระยะห่างระหว่างการเก็บและการกินคือหนึ่งนิ้ว

จะทำอย่างไรกับผลไม้มหัศจรรย์ที่ไม่ยอมเก็บไว้? รักษาพวกเขา ไม่มีแยมโฮมเมดใดจะสมบูรณ์แบบได้ง่ายกว่าแยมมะเดื่อ พ่อครัวหลายคนวางขวดโหลในแต่ละฤดูร้อน บางทีอาจเป็นการป้องกันตัวเมื่อต้นไม้เต็มไปหมด นอกจากนี้ยังง่ายต่อการซื้อขวดแยมที่ยอดเยี่ยมทั่วทั้งภูมิภาค ที่แผงขายอาหารริมถนน ในตลาดของเกษตรกร และในร้านขายของชำ

เค้กแยมเป็นที่นิยมในภาคใต้ แยมหนึ่งขวดเพิ่มความดีของผลไม้และความหวานให้ แป้งเค้กเครื่องเทศคลาสสิกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสมัยที่ผลไม้สดจะมีน้อยถ้ามีในช่วงมากของปี แต่ละชุมชนใช้ประเภทของแยมที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดในสถานที่นั้น ดังนั้นจึงมีเหตุผลว่าตาม Outer Banks โดยเฉพาะอย่างยิ่งรอบ Ocracoke นั้นจะเป็นที่เก็บรักษามะเดื่อ

เค้กชิ้นนี้ปรากฏในตำราอาหารหลายเล่มที่จัดทำรายการสูตรอาหารที่ยอดเยี่ยมจากหลายร้อยปีที่ผ่านมา ตั้งแต่หนังสือไปจนถึงคอลเล็กชันของชุมชนที่มีเกลียวเป็นเกลียว ตัวอย่างเช่น สูตรสำหรับ เค้กหน้าบราวน์สโตน อยู่ในบท "จากตู้" ของ ตำราเค้กมรดกภาคใต้ จัดพิมพ์โดย Oxmoor House ลูกพี่ลูกน้องของตำราอาหารถึง ชีวิตใต้. นอกจากนี้ยังปรากฏใน The American Heritage Cookbook และ American Century Cookbook ฉบับต่างๆ ได้ประดับหน้านิตยสารต่างๆ เช่น วารสารบ้านสตรี ในปี พ.ศ. 2483 และ "หน้าผู้หญิง" ของหนังสือพิมพ์บ้านเกิด หลายคำอธิบายบอกว่าเค้กนี้มีต้นกำเนิดในช่วงภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่เมื่อช็อกโกแลตมีราคาแพงและหาซื้อยาก มาด้วย แต่มีสูตรสำหรับมันในแผ่นพับจาก 1895 Cotton State และ International Expo ในแอตแลนต้า ดูเหมือนคนปักษ์ใต้จะชอบเค้กนี้มานานแล้ว

Brownstone Front เป็นที่ชื่นชอบในสมัยก่อนที่เค้กช็อกโกแลตเข้มที่เข้มข้นและเข้มข้นจะกลายเป็นความโกรธในปี 1990 ประกอบด้วยช็อกโกแลตเพียงเล็กน้อย ซึ่งคล้ายกับสูตรสำหรับเค้กกำมะหยี่สีแดงและเค้กปอนด์ช็อกโกแลต เตือนเราว่าบางครั้งการใช้ในปริมาณที่พอเหมาะเพียงเล็กน้อยก็เพียงพอแล้ว โกโก้รสชาติดีสองสามช้อน (หรือบางรุ่นก็อบช็อกโกแลตสี่เหลี่ยมที่เป็นระเบียบเรียบร้อย) กลับด้าน เค้กชิ้นนี้มีสีน้ำตาลอมแดงซีด สีเดียวกับส่วนหน้าของอาคารหินสีน้ำตาลจึง ชื่อ.

ชื่อและช็อคโกแลตเป็นสิ่งเดียวที่คนทำขนมปังเห็นด้วยเมื่อพูดถึงวิธีทำเค้กที่พวกเขารู้จัก Brownstone Front. ส่วนผสม รูปร่าง และรูปแบบการเสิร์ฟมีอยู่ทั่วทุกที่ บางคนยืนยันที่จะอบเค้กเป็นก้อน ทำให้ดูเหมือนเป็นส่วนประกอบสำคัญ บางคนบอกว่ามันเป็นเค้กหลายชั้นเสมอ (ยิ่งหลายชั้นยิ่งดี) และยังมีอีกหลายคนปรุงในถาดอบที่เชื่อถือได้

มีความขัดแย้งที่อร่อยเหมือนกันเกี่ยวกับวิธีการประกอบเค้ก การตกแต่งที่สวยหรูที่สุดคือน้ำตาลไอซิ่ง นมระเหย และเนยที่ต้องต้มและคลุกเคล้าจนเกือบกลายเป็นลูกอม จากนั้นให้เย็น ตี และทาให้ทั่วชั้น คนทำขนมปังทุกวันนี้สามารถพึ่งพาเทอร์โมมิเตอร์ลูกกวาดเพื่อตรึงอุณหภูมิเป้าหมายสำหรับไอซิ่งได้ คุณยายของเราต้องใช้สายตาที่รู้จักและสัมผัสที่มีประสบการณ์ พวกเขาทดสอบความพร้อมของสูตรน้ำตาลที่ปรุงสุก (เช่น น้ำตาลไอซิ่ง คาราเมล และลูกอม) โดยช้อนของ นำส่วนผสมร้อนเดือดใส่ถ้วยน้ำเย็นแล้วนวดด้วยปลายนิ้วเมื่อเย็นพอ รับมือ. หากพวกเขาสามารถบีบหยดลงในลูกบอลที่เหนียวแน่นซึ่งคงรูปร่างไว้ได้ แสดงว่าไอซิ่งได้มาถึงขั้นลูกบอลที่อ่อนนุ่มและพร้อมที่จะดึงออกจากเตา นั่นเป็นงานที่หนักมาก ในทางตรงกันข้าม คนทำขนมปังที่รีบทำเค้กจึงหันไปใช้ไส้วิปครีมแบบเร็วๆ แทน ซึ่งตั้งใจให้คล้ายกับครกระหว่างก้อนหินที่เรียงซ้อนกัน

Brownstone Front เป็นบทเรียนว่าเค้กคลาสสิกสามารถเปลี่ยนแปลงและพัฒนาได้อย่างไรเมื่อส่งต่อจากมือหนึ่งไปสู่อีกมือหนึ่ง สูตรอาหารที่ดีมีอยู่ทั่วไป แต่ไม่ค่อยเกิดขึ้นโดยไม่ได้ปรับแต่ง ตัวเลือกของคนทำขนมปังแต่ละคนน่าจะมาจากส่วนผสมในตู้กับข้าว ขนาดและรูปทรงของกระทะในตู้ ประสบการณ์ของพวกเขากับเค้กอื่นๆ และความคาดหวังของผู้ที่อยู่บนโต๊ะ

สำเนาสูตรที่เขียนด้วยลายมือนี้อาจทำให้ผู้รับสงสัยว่าคนทำขนมปังถือ รุ่นจริงสะดวก "ลืม" ส่วนผสมสำคัญเพื่อเก็บสูตรรางวัลของพวกเขา ความลับ. แม้ว่าจะดูน่าสงสัยว่ามีเพียงสี่ส่วนผสมเท่านั้นที่เพิ่มความสมบูรณ์แบบ นั่นคือวิถีของ พีแคนหมอกเค้ก. ไม่มีแป้งในสูตรนี้ที่มีมานานหลายทศวรรษแล้ว ก่อนที่ใครจะพิจารณาว่าของหวานปราศจากกลูเตนหรือไม่ แทนที่จะเป็นแป้ง ตัวขนมนี้มาจากถั่วพีแคนบดที่มีลักษณะเหมือนหมอกที่ลอยอยู่ในแต่ละชิ้น

เทคนิคมีความสำคัญต่อความสำเร็จของ Pecan Mist ไม่มีหัวเชื้อ ดังนั้นภายในที่โปร่งสบายจึงมาจากไข่ขาวที่ตีเป็นเมอแรงค์ และไข่แดงที่ตีเป็นริบบิ้นสีทอง มันไม่หวานมาก และมันยากที่จะจินตนาการว่าเค้กชิ้นใดสามารถให้รสชาติของพีแคนที่ดีกว่าได้ (ยิ่งพีแคนสดและอวบอิ่มมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น) แม้ว่าเค้กนี้จะต้องมาจากทางใต้อย่างแน่นอน ถั่วพีแคนทั้งหมดนั้นเหมือนกับสูตรอาหารสำหรับวอลนัทวอลนัทและเฮเซลนัทในตำนานที่พบในโลกเก่า เบเกอรี่ บางทีสูตรอาหารอาจมาจากภาคใต้ในหัวใจและความทรงจำของใครบางคนที่มาที่นี่เมื่อหลายชั่วอายุคนแล้ว พร้อมที่จะทำถั่ว torte และหันไปหาพีแคนที่อุดมสมบูรณ์ในบ้านเกิดใหม่ของเธอ

เคล็ดลับคือการบดพีแคนให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ ที่มีลักษณะเหมือนทราย เมื่อทำงานหนักเกินไป พวกเขาจะละลายเป็นแป้ง ซึ่งทำให้เค้กเหนียว เมื่อปล่อยให้ใหญ่และหยาบเกินไปก็จะจมลงสู่ก้นบ่อ คนทำขนมปังอาจจัดการกับงานนี้ด้วยโถบดสับถั่วขนาดเล็กที่มีฝาปิดแบบเกลียวและที่จับแบบสปริงซึ่งลดระดับและหมุนใบมีดสับด้วยปั๊มแต่ละตัว หรือบางทีก็วิ่งผ่านเครื่องบดที่ใช้ทำไส้กรอกและผักเพื่อเอร็ดอร่อย หนึ่งในนั้นหนัก อุปกรณ์รูปทรงกรวยโลหะที่ยึดเข้ากับขอบของเคาน์เตอร์เพื่อยึดเข้าที่เมื่อ เหวี่ยง ขอบคุณพระเจ้าที่เราสามารถวางใจในเครื่องเตรียมอาหารที่จะทำให้ได้ถั่วพีแคนที่ถูกต้องอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องพูดถึงเครื่องผสมเพื่อตีไข่ขาวและไข่แดงทั้งหมด ทำ พีแคนหมอกเค้ก ไม่มีอะไรนอกจากจาระบีข้อศอกจะเป็นความสำเร็จของความอดทน

แม้ว่าเค้กนี้จะปรากฏในตำราอาหารในเท็กซัสและหลุยเซียน่า แต่ก็มักจะรวมถึงจอร์เจียในชื่อของมันซึ่งเป็นเครื่องบรรณาการให้กับความจริงที่ว่า รัฐพีชผลิตถั่วพีแคนได้มากกว่าที่อื่นๆ ด้วยพืชผลปีละ 200,000 ปอนด์ ซึ่งเก็บเกี่ยวได้จากกว่า 10 ล้านต้น ต้นไม้ ในช่วงเวลาที่เงินขายของชำขาดแคลน พ่อครัวบางคนที่มีฐานะปานกลางสามารถเข้าถึงถั่วพีแคนได้ดีกว่าการเก็บแป้งที่ซื้อไว้ใช้ในการอบ สวนพีคานครอบคลุมพื้นที่หลายเอเคอร์ ทิ้งถั่วจำนวนมากจนชาวนาบางคนปล่อยให้หมูของพวกเขาเดินเตร่ท่ามกลางต้นไม้เพื่อรับประทานอาหารบนเสาอิสระ

อีกเหตุผลหนึ่งที่เค้กนี้มักจะเกี่ยวข้องกับจอร์เจียก็เพราะเป็นขนมยอดนิยมที่ นาง. ห้องรับประทานอาหารของ Wilkes ในสะวันนา ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2486 เมื่อเซมา วิลค์สวัยเยาว์เข้าครอบครองหอพักในย่านใจกลางเมืองอันเก่าแก่ของเมือง แขกมี เข้าแถวบริการอาหารกลางวันในตำนาน. เมื่อประตูเปิดเวลา 11.00 น. พวกเขาจะนั่งที่โต๊ะส่วนกลางเพื่อเพลิดเพลินกับอาหารภาคใต้แบบคลาสสิกแบบโฮมเมดที่เสิร์ฟแบบครอบครัว เมนูเปลี่ยนทุกวัน แต่บางครั้งก็รวมถึง Georgia Pecan Mist Cake ซึ่งเป็นสูตรที่ใช้ร่วมกันใน นาง. ตำราอาหารประจำบ้าน Wilkes '.

พีแคนหมอกเค้ก ไม่เย็นหรือเคลือบ ที่เข้ากันได้ดีกับกาแฟร้อนและเข้มข้น (เอาล่ะและอาจมีลูกพีชสุกฉ่ำมาในฤดูร้อน)

อัจฉริยะของเค้กนี้คือความเรียบง่ายและตรงไปตรงมา ทำจากส่วนผสมหลักและพร้อมภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง เป็นชนิดของขนมอบที่สามารถคนให้เข้ากันได้ภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที นำเข้าเตาอบเมื่อครอบครัวนั่งทานอาหารเย็น และพร้อมที่จะเสิร์ฟของหวาน แต่อย่าเข้าใจผิดว่าเค้กพอใช้ ไกลจากมัน. Busy Day คือทุกอย่างที่เราต้องการในบัตเตอร์เค้กสุดคลาสสิก เนื้อนุ่มที่ทั้งฟูและฟู รสชาติสะอาด ไม่หวานเกินไป ทำให้เรากลับมากินอีกคำเดียว มันอร่อยและน่าพอใจมากจนไม่ต้องใส่ฟรอสติ้ง ผลไม้ หรือไอศกรีม แม้ว่าจะเหมาะกับสิ่งเหล่านั้นก็ตาม เมื่อจับคู่กับสตรอว์เบอร์รี่ฉ่ำๆ ที่สุกและหอมกรุ่นจนหอมกลิ่นครัวและวิปครีมแท้ๆ

สูตรนี้ให้ผลลัพธ์เป็นชั้นเดียว เพียงพอสำหรับหกเสิร์ฟ ตรงกันข้ามกับเค้กก้อนใหญ่ที่น่าพึงพอใจและสุขุมที่ปรุงเสร็จก่อนจะเสร็จ มันหั่นเป็นชิ้นอย่างสวยงาม แต่ก็น่าดึงดูดที่จะตัดคำกัดใหญ่ (หรือก้อนใหญ่) ทิ้งไป เค้กวันยุ่ง คือความฝันของคนทำขนมปังที่ยุ่งจนกลายเป็นจริง

คนทำขนมปังบางคนพูดติดตลกว่านี่ควรเรียกว่า Neighbor Cake เพราะถ้าส่วนผสมของคุณหมด เพื่อนบ้านก็จะให้คุณยืมถ้วยนี้หรือถ้วยนั้นได้ สูตรอาหารประเภทนี้เรียบง่ายมากจนพ่อครัวมักจะรู้ซึ้งถึงใจและสอนให้คนอื่น ๆ รู้จักด้วยการอบควบคู่ไปกับพวกเขา มันอาจตกลงมาในกล่องสูตรอาหารของครอบครัวหรือจดกระดาษที่ซุกอยู่ในตำราอาหาร แต่ไม่จำเป็นต้องรวมอยู่ด้วย ในหน้าตำราอาหารเหล่านั้นเพราะเป็นที่รู้จักและธรรมดาเกินไปที่จะแข่งขันกับโอกาสพิเศษที่ซับซ้อน ขนม

แต่ผู้เขียนตำราอาหารคนสำคัญคนหนึ่งได้พูดถึงเสน่ห์ของเค้กวันทำงานชิ้นนี้ Edna Lewis รวมสูตรของเธอไว้ในสูตรคลาสสิกของเธอ รสชาติของการทำอาหารในชนบทหนังสือที่บรรยายและยกย่องความมีไหวพริบ ความเฉลียวฉลาด ศักดิ์ศรี และความสง่างามของการทำอาหารที่บ้าน โดยอิงจากความทรงจำของเธอในการเติบโตมาในฟาร์มในเมืองฟรีทาวน์ รัฐเวอร์จิเนีย เธอเขียน,

รุ่นของเธอเรียกร้องให้ผสมแป้งด้วยช้อนไม้ แต่พวกเราส่วนใหญ่จะประทับใจกับความเร็วของเครื่องผสม นอกจากนี้ เธอยังทำผงฟูของตัวเองด้วย ซึ่งเมื่อยังเป็นเด็กสาวในครัวที่ไม่มีช้อนตวง เธอวัดโดยการซ้อนเป็นเหรียญเล็กน้อย แต่สูตรนี้ได้รับการดัดแปลงให้ใช้ซื้อจากร้านค้า เธอมักจะยังคงเตือนเราว่าเมื่อสูตรอาหารเรียกร้องให้มีเพียงไม่กี่รายการ แต่ละรายการก็มีความสำคัญมากขึ้น ดังนั้นควรเลือกส่วนผสมที่มีคุณภาพสูง